Viziinos, Yeorgios – Dağlalesi

Yeni e edebiyat dergisi S.3. s.13

Dağlalesi

Tek başına düşünür durur
dağlarda bir kaya.
Bir şarkı tutturmuştur
önünden geçen bir dere.

Sırtını kayaya dayamış,
çiçek açan bir dağlalesi,
anlamaya çalışır
bu şarkı neyin nesi.

Gittikçe daha çok eğilir,
unutur dayandığı kayayı.
“Yoldan geçen bu seyyah
şarkısında ne söylüyor acaba?”

Seyyahı gece gündüz
altın kumsalda bekleyen,
tutkuyla açılmış
bir kucağın şarkısıdır bu.

“Keşke ben olsam,
onu kucaklayacak kız!”
Eğilir çiçek kucaklamak için
azgın akan dereyi.

Fakat öyle eğilince çiçek,
yolar yapraklarını
bütün şiddetiyle su
alır götürür beraberinde.

Şimdi yolunmuş dağlalesinin,
yapayalnız kaldı gövdesi!
Neden, ah neden
kayadan uzaklaştı ki!

Yunanca aslından çeviren: Lale Alatlı

Yeorgios Viziinos (Γιώργιος Βιζυηνός) (gerçek adı: Yeorgios Mihail Sirmas veya Mihailidis), 1849 yılında Vize’de doğmuş, 1896 yılında 47 yaşında Atina’da hayata veda etmiştir. Yazar, şair, çevirmen ve aydın Viziinos, Yunan edebiyatının en önemli simalarından biri olmuştur.

Ἡ ἀνεμώνη

Ἕνας βράχος στὰ βουνὰ
συλλογιέται μοναχός του.
Ἕνα ρυάκι, ποὺ περνᾷ,
κάτι τραγουδάει ἐμπρός του.

Μία ἀνεμώνη, ποὺ ἀνθεῖ
εἰς τὸν βράχο στηριγμένη,
νὰ νοήσῃ προσπαθεῖ
τὸ τραγούδι τί σημαίνει.

Κι᾿ ὅλο σκύφτει πιὸ πολύ,
καὶ ξεχνᾷ τὸ στήριγμά της.
Τί τραγούδι νὰ λαλῇ
ὁ τρεχάμενος διαβάτης;

Τραγουδεῖ γιὰ μία ἀγκαλιά,
ποὺ μὲ πόθον ἀνοιγμένη
στὴν χρυσὴν ἀκρογιαλιὰ
μέρα νύχτα τὸν προσμένει.

-Ἄχ, κι᾿ ἂς ἤμουν, λέγ᾿, ἐγὼ
κείνη ποὺ θὰ τ᾿ ἀγκαλιάσῃ!
Καὶ τὰ ρεῦμα τὸ γοργὸ
σκύβ᾿ ἡ λουλουδιὰ νὰ φθάσῃ,

Μά, σὰν ἔσκυβ᾿ ἔτσι δὰ
τὸ νερὸ μὲ τὴν ὁρμή του
τὰ φυλλάκια της μαδᾷ
τὰ κατρακυλᾷ μαζύ του.

Τώρα στέκει μαδητή,
στέκει στέλεχος μονάχο!
Διατί, ἄχ! διατὶ
ξεστηρίχθηκ᾿ ἀπ᾿ τὸν βράχο!