Manta Lazarou, Evfrosini – Akdeniz Kadını

Yeni e edebiyat dergisi, S.17 s.2

Akdeniz Kadını

Hakkım yok mu güneşi selamlamaya
güzel havada astığım çamaşırlarla
iyilik teknelerinde yıkanmış,
tertemiz ve mis kokulu?
Yetiştirdiğim çiçeklerle
saksıdaki kokulu bitkilerle sizleri buyur etmeye?
Nihayetinde ben de Akdeniz kadınıyım.
Νasıl oluyor da ışığı selamlayabiliyorum
kıvılcımlar ve patlamalar arasından,
boncuklardan bir ölüm oyunundaymışçasına
tek tek basıyorum o boncuklara
yok ederek kayıpları, saatli bombaları;
tuzakları, yanılgıları;
nihayetinde çıplak kalacak
sorumluluğumdaki bölgenin toprağı.
Tam yaklaştığımı sandığımda ise,
ertesi gece rüyama akın eden kum fırtınalarıyla
beyaz tuzdan bir alanın kuruduğunu görüyorum;
yoğunlaştığı yerlerde tuz, korkularımın kütlelerine
sevdiklerimin siluetlerini yansıtıyor.
Cesaretim beni dehşete düşürdü.
Tarım konusundaki yanılgılarım da;
çöl ekilmez,
hele tuz ise asla.

Evfrosini Manta-Lazarou
Mayın temizleyen kadın (2014)

Yunanca aslından çeviri: Lale Alatlı

Kıbrıs’ta doğan Evfrosini Manta Lazarou (Ευφροσύνη Μαντά Λαζάρου), Atina Üniversitesi, Felsefe Fakültesi’nde Yunan Filolojisi okudu. Orta dereceli eğitim kurumlarında çalıştı. Daha sonra Yunanistan Milli Eğitim Bakanlığı için eğitim psikolojisi ve pedagojik malzeme hazırlama alanında hizmet verdi. “Gündüz Dokumacı, Gece Çıplak Kadınlar” (şiirler 2002), “… aşka mı ölüme mi gideceğiz,” (şiirler 2005), “Ariadni olmadan” (roman 2006), “Dostum, ben senin gibi değilim, bir tekçocuğun mektubu” (2006), “İçlik” (şiirler 2011), Nuh Kentte Gezerken (şiirler 2012), Mayın Temizleyicisi Kadın (şiirler 2014) adlı eserleri yayınlandı. “Nuh Kentte Gezerken” adlı eseri Devlet Şiir Ödülü’ne layık görüldü.

Γυναίκα της Μεσογείου

Δεν είμαι άξια να χαιρετώ τον ήλιο
με ρούχα που απλώνω στον καλό καιρό
καθαρά και μυρωδάτα,
πλυμένα σε σκάφη πλυντηρίου καλού;
Ή να σας υποδέχομαι με τα λουλούδια που καλλιεργώ
και τα μυριστικά της γλάστρας;
Επιτέλους γυναίκα είμαι κι εγώ της Μεσογείου.
Και πώς συμβαίνει να χαιρετώ το φως
μέσα από λάμψεις και κρότους
σαν παιχνίδι με χάντρες θανάτου
μια μια τις πατώ εξαντλώντας
απώλειες, ωρολογιακές βόμβες·
παγιδεύσεις, πλάνες·
στο τέλος γυμνός τόπος θα μείνει
το πεδίον στη ζώνη ευθύνης μου.
Κι όταν νομίζω κοντά είμαι,
το άλλο βράδυ ονειρεύομαι αμμοθύελλες
στεγνώνει ένα τοπίο από λευκό αλάτι·
κι όπου πυκνώνει πήζει τους όγκους των φόβων μου
σε φιγούρες ανθρώπων δικών μου.
Με έχει τρομάξει το θάρρος μου.
Κι οι πλάνες μου στη γεωπονική·
δε φυτεύεται η έρημος,
πόσο μάλλον το αλάτι.

Ναρκοσυλλέκτρια (2014)