Ι
Προς την Ελληνική Δημοκρατία, την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία και όλον τον ελληνικό λαό,
Έλληνες εγέρθητι (εγερθείτε το σωστό)! Όλοι πρέπει να πάρετε χαμπάρι ότι οι αξίες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας σβήνονται στο όν ομα των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Λερώνονται τα ελληνικά εδάφη με αλλοδαπούς και αλλόθρησκους. Μας κλέβουν τις δουλειές, μας κλέβουν τις ζωές, μας κλέβουν το μέλλον!
Εγώ μέχρι σήμερα έκανα ό,τι μπορούσα για την πατρίδα μου. Πάλεψα με νύχια και με δόντια για να διατηρήσω μια καθαρή Ελλάδα. Αλλά δεν φτάνουν οι λίγοι πατριώτες σαν εμένα για να σώσουν την χώρα μας από λαίμαργους Ευρωπαίους, από ξυπόλητους Αλβανούς, από πρωτόγονους Τούρκους και από βιαστές Πακιστανούς.
Νιώθω πως δεν μπορώ να είμαι πλέον χρήσιμος σε αυτόν τον κόσμο. Γι’ αυτό και φεύγω στον άλλον. Θάψτε με τυλιγμένο στην ελληνική σημαία, μαζί με τον χρυσό μου σταυρό σε αλυσίδα που φορώ από μωρό. Και γράψτε στην ταφόπετρά μου: «Μαρτύρησε για την ιερή πατρίδα και τώρα φυλάει τον Ελληνισμό του άλλου κόσμου.»
ΗΛΙΑΣ
ΙΙ
Μου αρέσει εδώ τελικά, μοιάζουμε πολύ με Έλληνες. Τα ίδια φαγητά, η ίδια μουσική… Una razza una facia που λένε κι οι Ιταλοί. Αν μπορούσα να διαβάζω και τα γράμματα θα νόμιζα πως είμαι στην Κωνσταντινούπολη, στον τόπο μου.
Ήρθα χθες. Είναι η πρώτη μου φορά στην Ελλάδα. Κι όχι ακριβώς για τουρισμό. Ξόδεψα πολύ χρόνο, πολύ χρήμα και πολύ κόπο για να βρω τον δίδυμο αδερφό μου. Τον δίδυμο μου αδερφό τον υιοθετημένο από Έλληνες γονείς. Είχαν φύγει με τα Σεπτεμβριανά. Εκείνος ο φουκαράς δεν έμαθε ποτέ την αλήθεια. Μέχρι χθες!
Η μητέρα μου/μας, μου το εξομολογήθηκε πριν πεθάνει, και αυτή ήταν η τελευταία ευχή της. Να βρω τον Ηλία!
Ναι, εδώ είμαι τώρα. Βρήκα τον Ηλία, δηλαδή τον İlyas με το κανονικό του το όνομα στα τουρκικά. Μιλήσαμε με σπαστά αγγλικά. Πρέπει να ήταν περίπου 2 ετών όταν έφυγαν στην ξενιτιά. Πού να το ξέρει ο καημένος!
Σοκαρίστηκε όταν με είδε στην πόρτα, ολόιδιο με αυτόν! Μαύρα μαλλιά, μαύρα μάτια, όλα ίδια, ακόμα και η μεγάλη μύτη μας. Το δώρο του Εβραίου παππού! Του έδωσα ένα κουτί μπακλαβά, μια τουρκική σημαία, ένα χαλάκι προσευχής και ένα tespih, το μουσουλμανικό κομπολόι που έφερα μαζί μου από την πατρίδα.
Σήμερα πήγα ξανά στο σπίτι του, αλλά δεν ήταν εκεί. Δεν απαντάει και στα τηλέφωνα.
ΕΛΜΑΣ